Emily Strange

Konu: Emily Strange Paz Şub. 22, 2009 7:36 pm

Gözlerini ilk defa açtığında bir hastane odasındaydı.Annesi Nichole ve babası Charlie onun başındaydılar.Öyle değişik bir yerdi ki onun için burası.9 aylık bir süreçten sonra yepyeni bir dünyaya gözlerini açmıştı.Birkaç gün sonra evlerine gittiler.Kızlarına en sevdikleri ismi fısıldadılar: Emily...

Emily büyümüş ve okula başlamıştı.Onun bu çabuk öğrenişi öğretmenleri çok şaşırtıyordu.Bütün okul ondan bahsediyordu.Bir çocuktan beklendiğinden fazla zekiydi.Belkide bunu sağlayan enerjik oluşuydu..

Okulun son senesinde sınıflarına yeni biri gelmişti:Blair... Blair çok canayakın bir kızdı.Emily ve Blair kısa sürede arkadaş olmuşlardı.Birlikte çok iyi vakit geçiriyorlardı.

O sene sınıfa yeni gelen tek kişi Blair değildi.John adında bir oğlan da bu sınıfa alınmıştı.Haftanın ilk günü okulun kapısına beyaz bir araba geldi.İçinden bir çocuk indi.Sarı saçlı,yeşil gözlü çocuk okulun kapısından içeriye girdi.Etrafa göz gezdirirken ona doğru şaşkın bir şekilde bakan Emily'yi fark etti.Dikkatlice kızı süzdü.Daha sonra yanına giderek ''Merhaba!Ben John!'' dedi.
Emily ''Selam.Sanırım sen bizim sınıfa yeni gelen çocuksun'' diye karşılık verdi.Çocuk gülen gözlerle Emily'ye doğru bakıyordu..

Blair birşeyler olduğunu fark etmiş gibiydi.Emily'nin kulağına birşeyler fısıldadı.Emily'nin yüzü kızarmış gibiydi.Hızlı adımlarla oradan uzaklaştılar.
Emily de çocuğun onu süzdüğünü fark etmişti.Belki de o da etkilenmişti bu çocuktan...

Kısa süre içinde Emily ve John aşık olmuşlardı.Bir gün John Emily'nin yanına gelip itirafta bulundu.O sevdiğini söyledi.Emily'nin yanakları kızarmıştı.
O da John 'a karşı birşeyler duyuyordu.John'un teklifini kabul etti.Çok mutluydu. ''Aşk ne kadar güzel bir duyguymuş!'' diye düşünüyordu...
John ile birlikte çok eğleniyorlardı.Blair hep Emily'nin yanındaydı.Sanki kötü şeyler olacağını seziyormuş gibiydi...

Emily bir gün Blair'le birlikte okula geliyordu.John'u görmek için sabırsızlanıyordu.Ona bir hedye almıştı.Bir saat.John'un bu hediyeyi beğenmesini umuyordu...
Yavaşça yürürken birden uzaktaki bir çocuğu fark etti.Çocuğa dikkatlice baktı.Bu John'du.Yanında bir kız vardı.John kıza bir çiçek veriyordu.Daha sonra
kız John'a sarıldı.Emily bütün bunları görmüştü. '' Ne demek istiyor Blair?! Sen düşünce okuyabiliyorsun...'' dedi yavaşça...

Blair'in söylemekten korktuğu şeyler vardı.Ama söylemeliydi. '' Onu çok sevdiğini söylüyor olmalı.Düşünceleri böyle...'' dedi üzgün bir şekilde.Emily elindeki hediye paketini yere bıraktı.Üzeri basıp geçti.Koşar adımlarla oradan uzaklaşmaya başladı.John ise koşarak giden kişinin Emily olduğunu fark etmişti.
Blair'e doğru ''Onu üzmek istememiştim'' der gibi hüzünlü bir şekilde baktı. ''Ama üzdün!'' dedi Blair sinirli bir şekilde.Emily ise koşarak eve gitti ve kendisini odasına kapattı.Ağlamaya başladı.Bir daha aşık olmayacağına yemin etti o gün... Aşktan nefret etti o gün...

Ertesi gün hiçbirşey olmamış gibi davrandı.John onunla konuşmak istiyordu.Emily hızlı adımlarla ilerliyordu.John ona yetişti. '' Bak,ben seni üzmek istemedim.Gerçekten!
Sadece,sadece sen sen...'' tam birşeyler söyleyecekti ki Emily onun sözünü keserek:
-Bana bir açıklama yapmak zorunda değilsin! Yapmada zaten! Aramızda hiçbirşey olmadı kabul et! Çünkü bende öyle yapacağım!Hızlı adımlarla yoluna devam etti Emily... Ondan nefret ediyordu... Yüzünü bir daha görmek istemiyordu.

Emily hayatına devam etmeye çalışırken,John ise ruh gibi dolaşıyordu etrafta.Emily'yi gerçekten sevmişti.O diğerleri gibi değildi...
Emily eskisi gibi kendini sadece derslere verdi.Yeniden bir numara olmuştu.Okulunu başarıyla bitirdi.Şimdi ise liseye başlayacaktı.

Fakat bir akşam babası oradan gideceklerini,Leora şehrine taşınacaklarını söyledi.Emily çok üzgündü.Aslında sevmiyordu bu şehri olanlardan
sonra... Ama Blair'den ayrılmak onu üzüyordu.Kısa süre sonra eşyaları bir arabaya yüklediler.Emily Blair'e son bir kez sarıldı ve yola çıktılar...

Uzun bir aradan sonra Emily lise sınavına girdi.Sınavda Smeldy Lisesi'ni kazandı.Bir ay sonra liseye başlamak için eski şehrine döndü.
Nefret ettiği şehire... Eski evlerine gitti. Uzaktan izledi o evi. Saatlerce dalgın dalgın baktı... Sonra birşeyler fısıldadı sessizce ''Umarım
bu sefer hayal kırıklığı yaşamam...''

5 Puan